Review: The Shapeshifting Detective

Review: The Shapeshifting Detective – Het grote succes van The Walking Dead van Telltale Games zorgde er voor dat er veel titels van andere ontwikkelaars volgden die dezelfde formule hanteerden. In 2016 kwam Late Shift uit, dat ook in deze categorie valt, maar die kwam iets origineler uit de hoek door het gebruik van ‘full motion video’. In datzelfde jaar kwam ook The Bunker uit dat hetzelfde kunstje flikte en beide titels werden aardig ontvangen. D’Avekki Studios dacht hetzelfde te kunnen doen met The Infectious Madness of Doctor Dekker, maar dat pakte niet goed uit. De ontwikkelaar wil echter laten zien dat het beter kan en komt vier maanden na hun eerste titel al met de volgende game op de proppen: The Shapeshifting Detective.

De speurneus die van gedaante kan veranderen

In The Shapeshifting Detective speel je een speurneus die de bijzondere gave heeft om van uiterlijk te veranderen. Elke persoon die je tegenkomt en hoort praten kan je nabootsen. Dat is voor een detective natuurlijk erg handig, aangezien je zo meer informatie kunt krijgen uit verdachten. Ditmaal krijg je een zaak voor je kiezen waarin een moord op een jonge vrouw is voorspeld door zogenaamde ‘Tarot lezers’. De politiechef denkt dan ook direct dat zij de daders zijn, aangezien zij de moord hebben voorspeld en boekt vervolgens een kamer voor je in hetzelfde hotel als waar zij zitten. Al snel kom je er achter dat er nog meer mensen zijn die eventueel wat te maken kunnen hebben met de moord en dat er haast bij geboden is om de dader te vinden.

Leer van je fouten

Het is bekend dat Telltaleachtige games niet heel veel gameplay bevatten, maar hoofdzakelijk op het verhaal leunen. Je hebt echter wel altijd het idee dat je invloed uitoefent op je avontuur, doordat je regelmatig keuzes moet maken. Met Doctor Dekker verloor D’Avekki Studios dit uit het oog, waardoor het spel simpelweg een film was waarin je af en toe op een knopje mocht drukken, maar dit had totaal geen invloed op het verhaal. Tevens waren scènes veel te langdradig en ze hingen soms onsamenhangend aan elkaar. Je had ook al vrij snel door wie de dader was. Gelukkig heeft de ontwikkelaar niet dezelfde fouten gemaakt met The Shapeshifting Detective, want al deze minpunten zijn aangepakt. Het maakt het spel direct een heel stuk interessanter dan het vorige project van D’Avekki Studios.

Je moet in deze game dus daadwerkelijk keuzes maken en daardoor heb je veel meer het gevoel dat je invloed uitoefent op het geheel, ook al doen deze af en toe niets voor het verloop van het verhaal. Tevens zijn de diverse scènes een stuk bondiger dan in Doctor Dekker het geval was en daardoor wordt voorkomen dat de aandacht van de speler verloren gaat. Wat misschien wel het belangrijkste is, is dat het verhaal zo geschreven is, dat het heel lang onduidelijk blijft wie nu de dader is. Je blijft dus gefocust op de gesprekken die je voert en je voelt je echt een onderdeel van het verhaal. De vragen die je stelt om erachter te komen wie de dader is zijn wel allemaal voorgekauwd, dus hier heb je weer weinig invloed op het verhaal. De verdeling van de momenten waar je invloed op hebt en waar op niet, is echter goed genoeg om over een game te spreken en niet over een film, waarin je op knoppen van je controller mag drukken.

De perfecte game?

Dat wil echter niet zeggen dat The Shapeshifting Detective de perfecte game in het genre is. Je hebt nu wel het idee dat je invloed uitoefent op het spel, maar dat kan nog beter. Er zijn namelijk flink wat momenten in de game die gemaakt lijken te zijn om daar de speler keuzes te bieden, maar dat wordt dan niet gedaan. Hopelijk wordt dit met hun volgende game wel doorgezet en zet de ontwikkelaar hiermee z’n stijgende lijn voort. Als dit dan ook voor het acteerwerk geldt, dan is dat mooi meegenomen. Dat is nu al beter dan in Doctor Dekker, maar sommige acteurs willen af en toe nog wel eens teveel hun best doen en daardoor komt een scène wat overdreven over. Ondanks dat het soms net even té is, geldt over het algemeen dat het acteerwerk goed is. Je kan dus concluderen dat The Shapeshifting Detective een solide game is geworden, maar er zijn nog wel wat andere puntjes van kritiek.

Gefopt!

Aan het begin van het spel wordt er door een mysterieus persoon aan je verteld dat je aan niemand mag laten merken dat je van gedaante kan veranderen. Je mag dus geen argwaan wekken en al helemaal niet op plekken veranderen van persoon waar je gemakkelijk betrapt kan worden. Dit doet vermoeden dat het geheimhouden van je identiteit een belangrijk onderdeel is van het spel. Je moet dus echt oliedom zijn om jezelf te verraden, maar dit kan gewoon gebeuren tijdens gesprekken door echt ontzettend stomme antwoorden te geven of door zelfs letterlijk te zeggen wat je bent. De kans dat je gesnapt wordt, is dus zo goed als nihil. Er is ook maar één plek waar je kan veranderen van gedaante, dus daar zal je nooit gezien worden. Tevens zit er geen limiet op hoeveel keer je van persoon kunt verwisselen, dus hier hoef je geen rekening mee te houden. Je speciale gave voegt aan de gameplay dus helemaal niets toe, terwijl dit juist iets origineels had kunnen zijn.

Dat klopt niet

Wat ook vrij vreemd is, is dat als een personage doorheeft dat er iets vreemds aan de hand is met degene die tegenover hem/haar zit, hij of zij dit soms heel snel is vergeten. Nu is dat niet met alle personages het geval, maar het komt het spel natuurlijk niet ten goede als dat wisselvallig is. Zo kan het voorkomen dat iemand de gehele game door niet meer met je wil praten, omdat ze je wantrouwen. Dat terwijl anderen binnen een uur gewoon weer met je in gesprek gaan en doen alsof er niets aan de hand is, daar waar hij of zij in eerste instantie helemaal in de stress raakte. Buiten dat soort dingen zijn er heel af en toe ook andere momenten waarop er dingen worden gezegd, die niet helemaal lekker op elkaar aansluiten. Toegegeven, dit gebeurt niet heel erg vaak, maar het is toch genoeg om je even uit de ervaring te halen.