Review: Mega Man 11 – Fans van de Mega Man-serie hebben er jaren om moeten zeuren, maar eind 2017 liet Capcom eindelijk weten dat ze overstag waren gegaan en dat er een nieuw deel zou komen. De Japanse ontwikkelaar begeeft zich met het uitbrengen van Mega Man 11 echter wel een beetje op glad ijs. Als een succesvolle serie voor een aantal jaar in de koelkast heeft gelegen, dan heb je namelijk te maken met fans van het eerste uur, terwijl je ook een game ‘van deze tijd’ moet maken om nieuwkomers aan te trekken. De ene groep wil de gameplay van vroeger, inclusief een hoge moeilijkheidsgraad, terwijl dit voor de andere groep juist als te ouderwets en te moeilijk kan worden ervaren. Het aanpassen van de basis kan de ene groep tevreden te stellen, maar weer grote gevolgen hebben voor de andere groep. Mega Man 11 lijkt daarom haast een onmogelijke taak.

Voer voor fans

De Mega Man-reeks staat niet bekend om zijn verhaallijnen, dus op dit vlak hoef je ook nu niet veel te verwachten. Wat je wel mag verwachten, is een algehele ervaring die te vergelijken is met eerdere delen. Het zelf kunnen kiezen welk level je wilt spelen, het ‘pixel perfect’ springen van platform naar platform, het respawnen van vijanden als je teruggaat naar de plek waar deze stonden, je trouwe viervoeter Rush die je kan helpen hoger te springen… het is allemaal gesneden koek voor gamers die Mega Man hoog in het vaandel hebben. Het lijkt er op papier dus op dat de gameplay zeer verouderd is, maar gek genoeg heb je dat idee helemaal niet wanneer je aan het spelen bent. Dit komt mede doordat er al jaren slechts nauwelijks games uitkomen die eenzelfde soort gameplay voorschotelen. Het was van Capcom dus eigenlijk best een goed idee om Mega Man voor een aantal jaar in de koelkast te zetten, want de game voelt op zich nog vrij fris aan en is qua gameplay heel erg leuk.

Een andere reden waarom het elfde deel zo goed uit de verf komt is omdat de besturing precies zo aanvoelt als voorheen. Liefhebbers en kenners van de serie zullen zich direct thuisvoelen als ze de controller in handen hebben, maar ook nieuwkomers zullen geen problemen ondervinden. Het leveldesign is weer een andere reden waarom de game erg leuk is. De levels lijken heel erg simpel qua opzet, maar toch zijn deze zeer uitdagend door de plaatsing van vijanden en objecten die het je moeilijker maken om verder te komen. Nu zijn niet alle levels van dezelfde hoge kwaliteit, maar over het algemeen pakt het allemaal zeer positief uit. De Mega Man-reeks staat ook bekend om zijn hoge moeilijkheidsgraad en deel elf wijkt daar niet van af. Je zal dus al springend en schietend proberen om naar de baas van elk level te komen en om hem natuurlijk te verslaan, zodat je zijn speciale krachten over kan nemen.

Dubbele tandrad

Mega Man 11 voelt dus erg vertrouwd aan, maar Capcom heeft er wel degelijk werk van gemaakt om het spel niet als een knip en plak-project aan te laten voelen. Om Mega Man 11 ook wat origineels mee te geven is er namelijk een ‘Double Gear’-systeem aanwezig. Hiermee kun je voor een bepaalde tijd de tijd vertragen of sterker worden. Dit lijkt misschien op vals spelen, maar dat is het hoofdzakelijk niet. De levels zijn namelijk zo aangepast dat de nieuwe feature regelmatig een broodnodige manier is om verder te komen. Nu zijn er wel momenten waar het systeem op een manier gebruikt kan worden om er oneerlijk voordeel uit te halen en dat is wat jammer, maar gelukkig komt dit slechts heel sporadisch voor. Over het algemeen pakt het nieuwe Double Gear-systeem goed uit en het voegt een leuke tactische laag aan de gameplay toe.

Van moeilijk naar gemakkelijk

Mega Man 11 probeert ook om nieuwkomers aan te trekken door moeilijkheidsgraden aan te bieden. ‘Normal’ is voor de fans van het eerste uur. Deze moeilijkheidsgraad bezorgt de speler een flinke uitdaging, zoals je gewend bent van de reeks. Voor de echte diehards onder ons is er ook nog ‘Superhero’, waar je echt bloed, zweet en tranen voor zal moeten laten. Voor gamers die niet bekend zijn met de serie is er ‘Casual’ en ‘Newcomer’. De eerste geeft je iets meer levens en meer checkpoints en de tegenstand is minder zwaar. Dat wil niet zeggen dat het opeens heel erg gemakkelijk wordt, want dat is het zeker niet het geval. Dat is namelijk weggelegd voor ‘Newcomer’. Hier heb je namelijk een ongelimiteerd aantal levens en je wordt weer opgepakt als je in een gat valt. Dit voelt wel heel erg aan als vals spelen, dus je kan deze moeilijkheidsgraad het beste vermijden.

Verplichte schade

Je zal je dus moeten opmaken om veelvuldig het leven te laten als je Mega Man 11 gaat spelen, maar dat zal je met plezier doen. Dit komt doordat je vrijwel altijd het idee hebt dat je verder kan komen. Er zijn echter ook wat momenten waarop dit ontbreekt en waar het er heel erg op lijkt dat je op die plek niets anders kan doen dan schade oplopen. Daar helpen ook de tijdelijke of permanente upgrades die je voor de blauwe robot kunt aanschaffen niet bij. Gelukkig wordt dat verbloemt door het feit dat het grootste gedeelte van de game gewoon prima in elkaar steekt. Dit dankzij heerlijke gameplay, toffe en uitdagende eindbaasgevechten en ook nog eens heel veel leuke challenges. Die vormen bovendien een mooie afwisseling voor als je iets anders wilt dan de campagne.

Een nieuwe uiterlijk

Wat ook goed uitpakt is de nieuwe grafische stijl van Mega Man 11. Waarschijnlijk zullen veel spelers van het eerste uur hier grote vraagtekens bij hebben gezet. De reeks heeft namelijk vaak zijn 8-bit look behouden en dus lijkt deze stijl onlosmakelijk te zijn verbonden met de reeks. Er is nu echter gekozen voor een meer tekenfilm-achtig geheel en dat past prima bij de serie. Het behoudt namelijk zijn vrij simpele uiterlijk, maar het is toch meer next-level. Het belangrijkste is dat de sfeer in ieder geval behouden blijft. Het ziet er gewoon uit als een Mega Man-game, ook al is de 8-bit stijl verdwenen. De voice-acting heeft niet dezelfde stap gemaakt, waardoor de zinnen vaak te geforceerd klinken. Maar toch past ook dit wel bij het spel, want de voorgaande delen waren namelijk allemaal voorzien van stemmenwerk die overdreven en/of niet overtuigend genoeg waren. Ik neem aan dat dit dus expres gedaan is om in de trend van de serie te blijven.

For the players

Wat de diehard fans van Mega Man ook zullen kunnen waarderen zijn de vele verwijzingen naar de hoogtijdagen van de reeks. Zo wordt er af en toe gebruik gemaakt van ‘push scrolling’ en er zijn verschillende deuntjes te horen die heel erg bekend in de oren klinken. Er zijn nog meer van dit soort kleine dingetjes die fans van het eerste uur absoluut zullen waarderen en er wordt ook op een andere manier gebruik gemaakt van eerdere delen. Dat zal ik niet verklappen, want dat moet je echt zelf meemaken. Als dit eenmaal gebeurt, zal dit je Mega Man-hart nog sneller laten kloppen. Bijgevolg zal Mega Man 11 iets minder impact hebben op gamers die niets van de serie weten, omdat zij de kleine dingetjes die de fans heel erg vet vinden zullen missen. Dat kan echter niet als minpunt bestempeld worden, want hoe je het ook wend of keert, Mega Man 11 is hoofdzakelijk voor de gamers die de serie al jaren trouw zijn.

Conclusie

Capcom heeft er heel veel werk van gemaakt om Mega Man weer op de kaart te zetten en dat is absoluut gelukt met Mega Man 11. Het schotelt in principe dezelfde gameplay voor als alle andere delen, maar omdat de serie de afgelopen jaren schitterde door afwezigheid, voelt het nu nog steeds vrij fris aan. Het spel biedt zeer uitdagende en erg leuke gameplay die je peentjes zal laten zweten, maar toch zal je vragen om meer. Het nieuwe Double Gear-systeem voegt weer een tactische laag aan de game toe en er zijn heel veel challenges om je mee te vermaken nadat je de campagne hebt uitgespeeld. Diehard fans zullen de vele verwijzingen kunnen waarderen en nieuwkomers zullen blij zijn met de introductie van moeilijkheidsgraden. Nu zijn niet alle levels van hetzelfde hoge niveau en op sommige momenten kan je niets anders dan schade oplopen, maar daar staat zoveel goeds tegenover dat we moeten concluderen dat de beroemde blauwe robot weer helemaal terug is.

Pluspunten

  • Hele vette verwijzingen naar oudere delen
  • Double Gear-systeem brengt tactische lading met zich mee
  • Nieuw uiterlijk past prima in de serie
  • Uitdagende gameplay
  • Veel extra Challenges

Minpunten

  • Soms lijkt schade oplopen de enige mogelijkheid om verder te komen
  • Niet alle levels van dezelfde hoge kwaliteit

9.0