Review: Planet Alpha

Review: Planet Alpha – Team17 is niet de meest bekende uitgever en dat komt hoofdzakelijk doordat zij kleinere ontwikkelaars de kans geven om hun titels op de markt te brengen. Het zijn dus niet de Triple A-games die zij uitbrengen. Toch geeft dit bedrijf met Planet Alpha alweer zijn honderdste game uit. Dat is een grote mijlpaal voor de uitgever en het is natuurlijk zaak om dit heugelijke feit te vieren met een indrukwekkende game. Je zou denken dat Team17 dan op safe speelt en een populaire game zou kiezen voor diens jubileum, bijvoorbeeld een nieuwe Worms. Toch is dat niet het geval, want de uitgever heeft gekozen voor een titel die in 2013 begon als een eenmansoperatie wat uiteindelijk uitgroeide naar drie man en vier freelancers. Is Planet Alpha een goede keuze geweest van Team17 om als honderdste titel uit te brengen?

Begin maar…

Het is tegenwoordig vrij normaal dat een speler bij het starten van een nieuwe game eerst even wegwijs wordt gemaakt van wat de bedoeling is en hoe de game speelt. Planet Alpha heeft hier lak aan en gooit de speler direct in het diepe. Jij komt op een onbekende planeet terecht en je red jezelf maar. Er zijn geen teksten die je laten weten hoe de besturing werkt en er wordt ook niet gesproken in het spel. Het enige wat de game je direct laat zien is de wonderbaarlijke wereld waarin je terecht bent gekomen. Desondanks is direct duidelijk wat je moet doen en ook al bestaat dit alleen uit lopen, de geweldige vistas die je te zien krijgt pakken je helemaal in. Deze opening stelt qua gameplay dus helemaal niets voor, maar heeft toch een grote impact. De game slokt je meteen op en dat is dus een ijzersterk begin.

Diversiteit

Al snel wordt duidelijk dat Planet Alpha een 2.5D-avonturengame is die heel erg doet denken aan Inside. Zoals al eerder aangegeven wordt er geen woord gesproken in het spel, maar er wordt wel degelijk een verhaal verteld. Dit verhaal is op zich niet heel erg bijzonder, maar het is toch altijd knap als een game een verhaal weet te brengen zonder woorden. De gameplay bestaat uit wat platformactie gecombineerd met puzzels. Deze zijn niet al te moeilijk om op te lossen, maar ze zijn wel divers. De game weet daardoor constant te verrassen en dat is zeer prettig. Het houdt alles lekker fris en gaat verveling tegen. Tevens kan je invloed uitoefenen op de dag- en nacht-cyclus en dat zorgt voor leuke puzzels en het ziet er ook nog eens heel erg mooi uit. Het voegt bovendien extra variatie aan het spel toe.

Groots resultaat door een klein team

Ook al zijn de puzzels dus goed en gevarieerd, het grote speerpunt van Planet Alpha zijn de graphics. Het spel mag dan wel gemaakt zijn door een klein team, maar dat zou je absoluut niet zeggen. De combinatie van wat grove polygonen en gedetailleerde omgevingen komen zeer goed uit de verf, maar worden nog eens kracht bijgezet door magistraal gebruik van licht en schaduw-effecten. Tevens is het spel een waar orgasme van kleuren, want je zult de meest indrukwekkende combinaties hiervan zien. Ook gebeurt er regelmatig van alles om je heen door de geweldige flora en fauna die aanwezig is, dus het zal vaak voorkomen dat je even stopt met spelen om van de mooie beelden te genieten. Het mooiste is nog wel dat de game je dit ook laat doen en je soms zelfs aanmoedigt. Kortom, het is echt heel erg indrukwekkend wat Planet Alpha je voorschotelt.

Wat ook indruk maakt is dat het spel vanaf het eerste ogenblik er steeds een schepje bovenop doet, alleen in het middenstuk zet Planet Alpha de versnelling in cruise control. Waar het beginstuk vol zit met variatie qua omgevingen en puzzels, kakt het hier wat in. Hier kabbelt het een beetje door op eenzelfde tempo en het wordt daardoor wat repetitief en dat steekt best wel af tegen hetgeen je daarvoor gespeeld hebt. De gameplay is in principe heel simpel, dus als alles een beetje hetzelfde is, dan heb je al gauw het gevoel dat je steeds hetzelfde doet. Gelukkig wordt er na enige tijd weer een versnelling hoger geschakeld en weet het spel weer indruk te maken met leuke puzzels en geweldige omgevingen. Het is dus jammer dat er even een dipje in het spel zit.

Wat kleine dingetjes

Eigenlijk is dat het enige wat echt ‘mis’ is met Planet Alpha. Ja, er zijn wat kleine technische problemen, zoals dat de benen van je personage bij het omhoog duwen van een blok op een schuine wand door de grond zakken en het scrollen van het scherm loopt op sommige momenten niet helemaal lekker. Deze punten moeten natuurlijk wel even benoemd worden, maar ze werken het spel in principe niet tegen. Zoals je al hebt kunnen lezen staan daar genoeg dingen tegenover die het spel zo goed maken. Hier kan je ook nog aan toevoegen dat de held zich heerlijk laat besturen en dat je zonder problemen zal springen en klimmen om verder te komen in je avontuur. Het is dus veelal genieten geblazen.