Review: Animal Force (PS VR)

Review: Animal Force – De Chinese ontwikkelaar ISVR heeft twee jaar geleden haar eerste titel, Animal Force, losgelaten op de Aziatische markt als launch titel voor PlayStation VR. De game werd beschouwd als een prima launch titel, maar Animal Force zette nou niet meteen de PlayStation VR headset op de kaart als een must-have product. Nee, de game kon het best beschreven worden als middelmatig. Twee jaar na de oorspronkelijke release is de game eindelijk gelokaliseerd voor de Westerse markt, maar is Animal Force een titel waar we twee jaar na dato met z’n allen op zitten te wachten?

3D Tower Defense

Animal Force oogt bij het opstarten simplistisch en zelfs kinderlijk. Het kleurgebruik en de algehele toonzetting van de game duiden erop dat dit een spel is voor de jongere spelers onder ons. Er wordt gebruik gemaakt van grote iconen, kleurrijke plaatjes en de game geeft een hele vrolijke vibe af, wat een prettig gevoel geeft. De graphics zijn simpel maar effectief. Je kunt ofwel met een DualShock 4 controller spelen of met één enkele Move controller. Animal Force kent twee modi, namelijk een singleplayer campagne en drie verschillende mini-games die je met vrienden samen op de bank kan spelen, waarbij één speler de headset op heeft terwijl de rest op tv een ander beeld ziet.

Het is handig dat je bij de eerste keer meteen de tutorial speelt, want die maakt op een simpele manier duidelijk waar Animal Force nu eigenlijk echt om draait. Het ‘verhaal’ is een lachertje; kwaadaardige buitenaardsen hebben het gemunt op de aardse bewoners en het is aan jou en je vrienden uit het dierenrijk de taak om de vijanden een halt toe te roepen. Voor dit type game is het simpele verhaal ook helemaal geen probleem, aangezien dat toch niet de boventoon voert, dat zou het vermaak van de gameplay moeten zijn.

Je avatar is een ruimteschip en de dieren vormen de eerste verdediging tegen de invasie. Iedere diersoort heeft een unieke eigenschap die ook nog eens te upgraden is naarmate je verder in de campagne komt. Hoe gaat het dan in zijn werk? Wel, je reist met je ruimteschip over een planeet op zoek naar de UFO die aangeeft dat dit het volgende level in de campagne is. Kies je ervoor om te beginnen, dan moet je een keuze maken uit de vrijgespeelde dieren die je in wilt zetten in dit level. Aanvankelijk heb je enkel de pandabeer ter beschikking die de vijanden bestookt met kogels, maar naarmate je vordert in de campagne, voegen andere beesten zich toe aan je arsenaal.

Zo speel je later bijvoorbeeld de neushoorn vrij, die de vijand vertraagt met zijn projectielen. De vogel genereert een schild tegen vijandelijke kogels en ga zo maar door. Wanneer je een keuze hebt gemaakt, begint het level. Je ziet zwarte gaten ontstaan met een geel lint richting de planeet waarlangs de vijanden gaan bewegen. Een rode lijn geeft de ontnappingslijn van de aliens aan. Die is overigens alleen belangrijk wanneer de aliens door je eerste verdedigingslijn heen zijn gekomen, omdat je ze niet allemaal hebt kunnen pakken.

Met het ruimteschip kun je alle dieren, een selectie van je dieren en zelfs individuele dieren op een willekeurige plek in de 3D ruimte plaatsen. Komt een dier in contact met een buitenaardse of met een projectiel, dan ben je dat dier kwijt. Je krijgt diertjes erbij wanneer je korte metten maakt met de aliens. Heb je het maximaal aantal dieren van één soort in de ruimte geplaatst, dan krijg je er een ster voor in de plaats die je weer kan gebruiken om de kwaliteiten van je dieren te verbeteren. Dat is nodig, want de vijand evolueert ook. De vijand wordt net als jij sneller, sterker en lastiger te verslaan.

Te makkelijk? Vergeet ’t maar!

De eerste levels zijn letterlijk kinderspel en dienen meer als een veredelde tutorial om je diertjes te leren kennen en om een beetje in de flow te komen. Binnen een tiental levels verandert dat echter. Tegen de tijd dat je halverwege de campagne bent – die overigens uit 6 verschillende levels met een totaal van 28 sub-levels bestaat – heb je waarschijnlijk al meerdere malen de neiging gehad om je motion controller te parkeren in je tv, want deze game blijkt allesbehalve een lachertje te zijn wat moeilijkheidsgraad betreft. Het scherm zit dan zo vol met lijnen, dieren, projectielen en aliens, dat je van geluk mag spreken dat je alles wat er gebeurt meekrijgt. Vaak voelt je falen oneerlijk aan, omdat je met geen enkele mogelijkheid een fout kan corrigeren. Een fout betekent dat je hard afgerekend wordt met een game over scherm tot gevolg.

Er is niks mis met een lastige game, maar het wordt frustrerend naarmate je bij poging 5 bent aanbeland en nog steeds niet weet waarom je gefaald hebt. En hoe verder je komt, hoe meedogenlozer de vijanden worden. Vaak zijn al je dieren binnen luttele seconden vernietigd terwijl je niet eens goed in de gaten hebt waardoor dit komt. Het aanpassen van je strategie door andere dieren te selecteren voordat het level begint, helpt ook vaak geen ene moer. De game kent ook eindbazen die je zonder blikken of blozen in één klap terug naar start sturen. Als je dit spel voor een kind koopt vanwege het misleidende uiterlijk, bereid je dan maar voor op flinke huilbuien, want junior heeft zijn werk uitgesneden met Animal Force.

Multiplayer is beperkt

Je hebt al gelezen dat Animal Force ook een lokale multiplayer ondersteunt. Die multiplayer is echter beperkt tot een drietal party games die een paar keer leuk zijn om te spelen. De leukste van de drie vraagt van de normale spelers dat ze standbeelden moeten stelen zonder opgemerkt te worden door de VR-speler, terwijl de VR-speler de dieven moet opsporen voordat alle standbeelden weg zijn. Een ander spel is het welbekende sla-de-mol waarbij tv-spelers zich onopmerkelijk moeten gedragen tussen AI karakters om zo naar de exit te lopen, terwijl de VR-speler met een hamer de normale speler kan uitschakelen, als hij zeker is van de identiteit van de speler. Na een paar keer heb je deze mini-games echter ook wel gezien, waardoor ze niet echt een meerwaarde hebben.