Review: Time Carnage (PS VR)

Review: Time Carnage – Als er een genre is waar PlayStation VR (en het VR platform in het algemeen) geen tekort aan heeft, dan is het shooters wel. Rush of Blood, Farpoint, Superhot VR, DOOM VFR en het meer recente Blasters of the Universe zijn voorbeelden van games die allemaal iets bijzonders doen met het concept: ‘Schiet op alles wat beweegt’. Ze hebben hun eigen identiteit of ze proberen iets innovatiefs, waardoor die games in je geheugen blijven hangen nadat je ze weglegt. Sinds kort kunnen we Time Carnage aan de VR wave shooter lijst toevoegen, maar is de game net zo leuk en bijzonder om te spelen als de eerdergenoemde titels?

Joepie, tijdreizen!

De gimmick van Time Carnage is dus dat je door de tijd moet reizen om in verschillende periodes ‘op alles te schieten wat beweegt’. Niet het meest innovatieve concept. De reden waarom we door de tijd moeten reizen is me ook nog steeds niet helemaal duidelijk, maar voor een diepgaande verhaallijn speel je dit soort spel niet. Dinosauriërs, monsters, robots en zombies – je komt ze allemaal in verschillende tijdsperiodes tegen. Het is een goed excuus om verandering in de decors om je heen aan te brengen en daarover hoor je ons niet klagen.

De omgevingen variëren echter sterk in kwaliteit. De stedelijke omgevingen zijn vooral saai en grijs terwijl bijvoorbeeld de jungle mooi is vormgegeven. Wellicht wil de ontwikkelaar met al dat grijs aangeven dat de toekomst één grote dystopie is, maar als je een shooter maakt waarbij je op één vaste plek staat zonder te kunnen bewegen, dan mag er wat ons betreft wel een wat gevarieerder kleurenpalet gebruikt worden.

Time Carnage kent een paar modi; een campagne bestaande uit 16 levels, een Arcade modus om je highscores te verbeteren en een Challenge modus die nog eens tien extra levels aan de game toevoegt als je de campagne uit hebt gespeeld. Wanneer je aan een level begint, dan moet je vier wapens kiezen. In eerste instantie heb je slechts een uzi en een handpistool ter beschikking, maar hoe verder je komt in de campagne, hoe meer wapens je vrijspeelt.

Je kan twee wapens tegelijkertijd oppikken, de andere twee worden in de tussentijd voorzien van nieuwe ammunitie. Op ieder moment kun je besluiten om van wapens te wisselen ongeacht of deze dus volledig zijn geladen of niet. In de praktijk betekent dat dat je continu moet wisselen tussen wapens wanneer je schietijzers geen kogels meer in het magazijn hebben. Een interessant concept, omdat het een strategisch element aan vuurgevechten toe zou kunnen voegen mits er in het ontwerp van de game goed over nagedacht is. Helaas is dat niet het geval.

Het selecteren van één type geweer sluit dit type niet uit voor vervolgkeuzen. Anders gezegd; waarom zou je in godsnaam een pistool kiezen als je ook vier uzi’s kunt hanteren? Juist, er is geen enkele noodzaak om te wisselen tussen wapens, behalve de nieuwsgierigheid om te zien hoe een pistool/geweer/raketwerper reageert. De geweren die je vrijspeelt zien er stuk voor stuk goed uit, maar het ontbreekt ze aan onderscheidend vermogen. Een shotgun moet je het gevoel geven dat je met zwaar geschut in de weer bent, maar dat gevoel wordt helaas niet voldoende overgebracht.

Wave incoming!

Nadat je je arsenaal hebt samengesteld, word je in een arena gedropt en is het zaak om golf na golf aan vijanden te overleven. Je hebt een schild om je te beschermen dat zich herlaadt op momenten dat er geen vijanden aanwezig zijn. Als een vijand desondanks door het schild breekt, dan is het uiteraard game over. Sommige vijanden zijn echter zo enorm traag, dat je in sommige gevallen zou willen dat er ergens een turbo knop zat om ze een schop onder de kont te geven. Het zorgt allemaal niet voor een euforisch gevoel, zoals het recente Blasters of the Universe dat soms wel voor elkaar wist te krijgen. Je ziet dat de ontwikkelaars hebben geprobeerd om je het gevoel te geven dat je een badass bent, maar daarvoor is het allemaal te eentonig en te saai. Nee, Time Carnage is een generieke VR wave shooter die je snel zult vergeten nadat je de motion controllers neer hebt gelegd (de DualShock 4 wordt jammer genoeg niet ondersteund).

Technisch prima

Waar vele VR-titels de plank misslaan op het technische vlak voor wat betreft tracking, doet Time Carnage het tegenovergestelde. Er is geen enkel moment geweest dat ik het idee had dat de hardware problemen ondervond met het bepalen van mijn positie in de kamer. Time Carnage is weliswaar geen titel waarbij je veel moet bewegen, zoals dat bijvoorbeeld in Superhot of in Blasters of the Universe het geval was, maar lang niet iedere game heeft het technische aspect onder de knie. Dan denk ik bijvoorbeeld aan het recentelijk uitgekomen Island Time VR of bijvoorbeeld een ‘grotere’ titel als The Inpatient. Het maakt dat het des te meer zonde is dat de rest van Time Carnage zo generiek is. De titel doet niks heel erg goed of fout, maar omdat er geen enkel risico wordt genomen is Time Carnage een dertien in een dozijn shooter die je tijd niet waard is gezien de vele (betere) beschikbare alternatieven.