Review: Regalia: Of Men and Monarchs

Review: Regalia: Of Men and Monarchs – Regalia: Of Men and Monarchs is een perfect voorbeeld van inspiratie opdoen bij anderen, want goed afgekeken is vaak beter dan slecht verzonnen. Dat zie je terug in een groot aantal aspecten van de game, die de ontwikkelaar zelf in hun Kickstarter project omschreef als “Persona en Disgaea-esque”. Niet de minste titels, maar het is dan ook een flinke klus om in hun voetsporen te treden. Een tactische turn-based RPG zal niet zomaar uitblinken, maar wat het wil bereiken moet wel goed ten uitvoer worden gebracht.

Ik neem waar ik recht op heb!

Gelukkig heeft de ontwikkelaar wel haar eigen inbreng gehad en dat is vooral te merken aan het verhaal en de opbouw van de gevechten. Het verhaal begint op serieuze toon met hoofdpersoon Kay, wie met zijn twee zusters en lijfwacht op zoek is naar zijn verloren landgoed. Als erfgenaam van de overleden koning, wil hij krijgen wat hem toekomt. Eenmaal aangekomen in het land van Ascalia blijkt alles afgetakeld en verlaten te zijn. Het kasteel waarin zijn familie ooit leefde, blijkt ook volledig in verval te zijn geraakt. Enigszins onthutst over de situatie, worden ze opgeschrikt door een spook – de grootvader van Kay – die verrassend genoeg een bedroevend verhaal in een grap weet om te toveren.

En vanaf dat moment, wat al vrij vroeg in de game is, komt de ware aard van de game naar boven. Ontwikkelaar Pixelated Milk neemt het niet zo nauw en weet wel wat een geintje is. Er wordt zelfs regelmatig de draak gestoken met de traditiegetrouwheid van andere ontwikkelaars in een aansluitend genre. Toch raak je al snel verstrengeld in de verhalen van de kleurrijk vertolkte personages, met wie je tijd kan doorbrengen om de banden te versterken. Dit geeft je extra’s in de game die verschillen per personage en ze hebben allemaal hun favoriete plek in Ascalia om te vertoeven. Deze zul je wel moeten opbouwen, want het verval der tijd heeft het kasteel en omringende faciliteiten enorm aangetast.

Trek de portemonnee maar open

Maar, geld hiervoor heb je niet. Want zodra je de eerste maal het kasteel verlaat, kom je een deurwaarder tegen die graag de schulden die je familie heeft gemaakt, komt vereffenen. Een nogal benarde situatie, want vanaf dat moment begint de klok te tikken. Als je binnen een bepaalde tijd je schulden niet hebt afgelost, is het over en uit en kun je fluiten naar je erfgoed. Het opbouwen van je rijk is dus van groot belang, want alleen daarmee kun je het grote geld verdienen. Je trekt het land in voor je eerste inkomsten vanuit gevechten en hier kom je ook weer nieuwe compagnons tegen die je uiteindelijk helpen op je reis. Afhankelijk met wie je tijd doorbrengt in je vrije tijd, zullen deze personages ook een invloed, doch klein, op het verhaal hebben.

Door het bovengenoemde voelt de game aan als een mix tussen The Banner Saga, Persona en Disgaea. Het goede hieraan is dat de ontwikkeling van de personages veel toevoegt aan het verhaal en hoe betrokken je je met ze voelt. Het enige nadeel is dat voornamelijk de gevechten wat traag aanvoelen, alsof de vijanden en je aanvallen niet gebalanceerd zijn zoals het zou moeten. Wanneer dit het geval blijkt, is er voor de speler de mogelijkheid om dit aan te passen. In de instellingen kun je allerhande sliders aanpassen die de schade van je party of de vijand verhogen of verlagen en zelfs de vijand de mogelijkheid je aanvallen te ontwijken, volledig ontnemen. Helaas is er niet echt een gulden middenweg en zijn sommige gevechten een stuk gemakkelijker dan anderen, dus uit onze ervaring blijkt dat het beter is om de instellingen te laten zoals deze standaard zijn.

Alles op z’n tijd

De progressie in de game voelt heel organisch aan. Er worden geen grote stukken verhaal door je strot geduwd, de game wordt niet zomaar absurd moeilijk en je koninkrijk ontplooit zich kalmpjes aan tot een zeer profijtelijke instantie. Het grootste gedeelte van de game wordt in beslag genomen door de gevechten buiten de veilige muren van je kasteel en deze worden opgesplitst in een soort van dungeons. Eenmaal in zo’n gebied kun je niet vrij rondlopen, maar zal je personage van punt naar punt lopen en als je op zo’n punt staat, kan er iets gebeuren. Het ene punt is een gevecht, het andere een mogelijkheid om te saven en soms gebeurt er gewoon… niets.

Zoals al eerder aangegeven vinden de gevechten plaats in turn-based fashion, dus sommige gevechten kunnen nogal wat tijd in beslag nemen. Elk van je personages heeft een andere skillset, die soms beter of slechter samenwerken met elkaar. Het is daarom van groot belang dat je goed nakijkt wat voor vlees je in de kuip hebt en wat voor vijanden je tegen je krijgt. Soms kan een verkeerd begin van de strijd namelijk al snel eindigen in een afgang. Ook zijn er, naast het ‘winnen’ van een strijd, nog andere uitdagingen. Bijvoorbeeld, win voordat je de 5e zet hebt gedaan of versla twee (of meer) vijanden met één aanval. Dit zorgt voor wat extra uitdaging, maar maakt de strijd met de zoveelste familiaire vijand met véél te veel levenspunten helaas niet leuker.

Hoe doet deze pc-port het op de PS4?

Eerder verscheen Regalia al voor de pc en je kan wel merken dat de game daarvoor ook is geoptimaliseerd. Hoewel er wel wat moeite is gestoken in de aanpassingen voor de controller, zijn de menu’s in de game ons een doorn in het oog. Gelukkig hebben ze één van de meest voorkomende kwaaltjes bij pc-ports wel aangepakt en dat is de ‘selectie van personen of deuren’. Als je voor iemand staat, maar er is ook een deur dichtbij, kun je naar iets anders schakelen door R2 in te drukken als je per ongeluk het verkeerde hebt gehighlight. De selectie van skills tijdens gevechten wordt ook vergemakkelijkt door met de stick te wijzen en te selecteren met het kruisje, zodat je niet het verkeerde aanklikt (vooral aangezien sommige aanvallen instant zijn!). Deze en overige aanpassingen voor de controller gebruikers worden uitgelegd in de tutorial en hierdoor heb je de besturing zo onder de knie.